Heroes

Είναι λοιπόν αλήθεια; Είναι εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες; Ο λόγος για τη σειρά ‘Heroes’ που διάλεξα για να μου κρατήσει συντροφιά όσο καιρό περιμένω τη συνέχεια του ‘Prison Break’ αλλά τελικά με έκανε να πωρωθώ μαζί της το ίδιο. Υπάρχουν λοιπόν ήρωες στον κόσμο, αλλά ήρωες που είναι στην πραγματικότητα καθημερινοί άνθρωποι με μια άποψη πιο ρεαλιστική από τα ανθρώπινα alter ego των κομιξικών υπερηρώων. Η λέξη ήρωες δεν νομίζω ότι τους ταιριάζει 100%, καθώς πρόκειται πιο πολύ για υπερ-όντα, παρά για υπερ-ήρωες (το δεύτερο προϋποθέτει και ηρωική συμπεριφορά, ενώ το πρώτο αφορά αποκλειστικά τις ικανότητές τους). Η σειρά μάλλον προσπαθεί να μας δείξει ότι ακόμα και καθημερινοί άνθρωποι κρύβουν μέσα τους έναν ήρωα, ή ότι στην πορεία, αυτοί οι άνθρωποι που τυγχάνει να διαθέτουν περισσότερη δύναμη από τον μέσο άνθρωπο, θα εξελιχθούν σε ήρωες. Βέβαια προσπαθεί να εξάψει το ενδιαφέρον του θεατή όχι μόνο με εφέ (πολύ λίγα τα εφέ, αλλά προσεγμένα. Το προτιμώ από τη συγκέντρωση μεγάλης ποσότητας εφετζίδικων pixels) αλλά και με μια γενναία δόση Μπιγκμπραδερισμού (Big Brother, you know?) δείχνοντάς μας όλο το background των χαρακτήρων, όλους τους φόβους και το εσωτερικό ποιόν τους, και επίσης ότι όλοι συνδέονται κατά κάποιον τρόπο, ενώ ενίοτε, λαϊκιστί, μπερδεύουν και τα μπούτια τους. Πολύ σοφό αυτό καθώς βοηθάει στην ταύτιση του κοινού με τους χαρακτήρες, ενώ ικανοποιεί και το κοινό αίσθημα της κατινίστικης περιέργειας που όλους μας διακατέχει, λίγο-πολύ, να ξέρουμε τα πάντα για τους πάντες, τα άπλυτα τους, το πόθεν έσχες τους και λοιπά.

Ικανοποιεί όμως και άλλες, πιο σκοτεινές πλευρές του χαρακτήρα μας, έτσι; Θα ήθελα να ήξερα τι σκεφτόταν ο καθένας, τη στιγμή που ένας από τους Heroes αυτούς χρησιμοποιεί την super ικανότητά του για να αδειάσει με ευκολία ένα ATM. Σε κάνει να σκέφτεσαι ‘Μακάρι να ήμουν και εγώ σαν κι αυτόν, το μπαγάσα!’ Ή να γίνεσαι αόρατος κα να περιφέρεσαι σε ξένες κρεβατοκάμαρες. Ωραίες υπερδυνάμεις!

Η σειρά επίσης διαθέτει μυστήριο, συνωμοσίες κάτι που με κάνει μερικές φορές να σκέφτομαι ότι όλες οι new age σειρές γυρίζονται πλέον με μια κοινή συνταγή και με ελάχιστες διαφοροποιήσεις. Lost? Συνωμοσίες. Prison Break? , Συνωμοσίες. Heroes? Κι άλλες συνωμοσίες. Τελικά οι μισοί άνθρωποι συνωμοτούν κατά των άλλων μισών. Οι διαφορές συνήθως έγκεινται στο casting και στο διαφορετικό σκηνικό. Η συνταγή της επιτυχίας είναι κάπως ανελαστική ως προς τα υπόλοιπα συστατικά της.

Πάντως είναι γυρισμένες με φοβερό επαγγελματισμό, με budget Χολιγουντιανής ταινίας, με προσεγμένο σενάριο και αξιόλογους χαρακτήρες. Θα έλεγα ότι οι σειρές, πολύ εύκολα θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν στο μέλλον και τον κινηματογράφο. Και τα έσοδά τους τα έχουν από τις διαφημίσεις, και δίνουν τη δυνατότητα στον σκηνοθέτη να πει την ιστορία όπως θέλει αυτός χωρίς να τον δεσμεύουν τα στενά χρονικά περιθώρια μιας ταινίας. Και δημιουργούν φανατικό κοινό (βλ. π.χ. εμένα)

Υ.Γ. Ανάμεσα σε χιλιάδες ήρωες, στατιστικά αν το πάρει κανείς, δεν θα υπάρχει και κάποιος Hero ελληνικής καταγωγής στο μπούγιο; ;) Αναρωτιέμαι τι δυνάμεις θα είχε! Φυσικά θα ήταν 35 και θα ζούσε ακόμα με τους γονείς του.