8 Ιουλ 2007

Μη χέσω…

Αφήσανε έξω την Ακρόπολη; Άντε καλά… Σιγά μην είναι το Κολοσσαίο καλύτερο. Αλλά καθώς είμαστε τόσο πίσω με το internet στην Ελλάδα δεν μπορέσαμε καν να συναγωνιστούμε. Πόσα εκατομμύρια Κινέζων ψήφισαν; Με ποια κριτήρια; Ποια χώρα κάνει καλύτερο marketing του τουρισμού της; Λέω, μήπως...

Άγαμοι θύται.

8 σχόλια:

ΠΡΕΖΑ TV είπε...

Δεν μπορω να καταλαβω ποιοι ειναι αυτοι οι "Αξιοι" που μπορουν να οριζουν τι αποτελει "θαυμα του κοσμου" και τι οχι...

Ανώνυμος είπε...

Είναι ενδεικτικό του καιρού μας, όπου εξετάζουμε μόνο την επιφάνεια των παραγμάτων,το φαίνεσθαι. Μα είναι δυνατόν να ψηφίζεται ως νέο θαύμα του κόσμου ένας χώρος όπου εξοντώθηκαν χιλιάδες άνθρωποι και ζώα προς τέρψη των πιο ταπεινών ενστίκτων ένος "φιλοθεάμονος" κοινού; Λυπάμαι!

Ανώνυμος είπε...

Θα απαντήσω με τα σοφά λόγια τής Έφης Θώδη (έτσι όπως σχολίασε την είδηση ότι την κατακεραύνωσε με την κριτική του ο Ιάσων Τριανταφυλλίδης):

"Είχα μια σκασσίλλλα"!

Και;

Ανώνυμος είπε...

Και για να μην παρεξηγηθώ, εννοώ ότι δεν με ενδιαφέρουν τέτοιες δημοσκοπήσεις. Ο καθένας δίνει το νόημα που θέλει εκεί που θέλει. Προσλαμβάνει, αξιολογεί, θαυμάζει ό,τι θέλει. Θα πρέπει δε να χαίρεται κάτι για τους δικούς του λόγους, ασχέτως τής επίδοσής του στις διάφορες κλίμακες καταξίωσης ή πάνδημου θαυμασμού.

Μετριέται μωρέ η συγκίνηση; Κατατάσσεται η ανατριχίλα που σου προκαλεί κάτι;

Όχι αντικειμενικά. Μόνο στην ψυχή του καθενός.

Στοχαστης είπε...

Μα δεν πρόκειται για κάποιον έγκυρο οργανισμό ή γνωμοδότηση διεθνους επιτροπής. Μιλάμε για ψηφοφορια μεσω SMS και email. Κατι σαν talent show δλδ, δεν ψηφιζουμε τον καλύτερο, μόνο τον πιο δημοφιλή και αυτό απο ανθρώπους που δεν έχουν ιδέα απο το προς ψηφοφορια θέμα. Δεν θα σκάσουμε τώρα επειδη ο κάθε ένας απο όλο τον κόσμο δεν ψηφισε την Ακροπολη (που έτσι κι αλλιως ειναι και θα ειναι παγκόσμιο σύμβολο Πολιτισμου), αλλα πρεπει να δουμε πόσο καλή προώθηση γίνεται, πόσο πραγματικα δημοφιλης ειναι και πόσο μπορει να ειναι

dragongrrrr είπε...

Λοιπόν, για να εξηγηθώ κι εγώ…

Λατρεύω τη χώρα μου. Σε βαθμό αηδίας μερικές φορές και έτσι όταν έμαθα ότι η Ακρόπολη έμεινε έξω απλά τσατίστηκα και αν και δεν μπαίνω καν στο internet λόγω εξεταστικής μπήκα μόνο και μόνο για να ρίξω καντήλια. Η πρώτη αντίδρασή μου ήταν εθνικιστική. Σαφώς και δεν μπορώ να κατευθύνω την – δικαιολογημένη κατ’ εμέ- οργή μου κάπου συγκεκριμένα καθώς σε μια ιντερνετική ψηφοφορία έχεις να κάνεις με εκατομμύρια ανώνυμου κόσμο που ψήφισε και διπλοψήφισε, κόσμου που αδιαφόρησε και κόσμου που δεν πήρε χαμπάρι. Σαφώς σε μια τέτοια ψηφοφορία θα μπορούσε να βγει ως θαύμα του κόσμου και το πρώτο Macdonald’s, που λέει ο λόγος, αν ήταν μέσα στη λίστα γιατί τα κριτήρια του πλήθους όταν ενεργεί σαν πλήθος για κάτι που δεν το αφορά άμεσα διακατέχονται από απλοϊκότητα. Σαφώς και δεν σημαίνει κάτι για μένα αυτή η λίστα που σχηματίστηκε και μπορώ απλά να την αγνοήσω. Και θα το κάνω. Αλλά…

Ενοχλεί. Ενοχλεί γιατί το κύριο χαρακτηριστικό που έχουμε να επιδείξουμε είναι η ρημάδα ιστορία μας και ο πολιτισμός και γιατί η Ακρόπολη, αν και φαντάζει μερικές φορές σαν καρικατούρα, όπως την έχουν καταντήσει τα τουριστομάγαζα της Αθήνας, αντιπροσωπεύει ακριβώς αυτό. Είναι αυτό που μας χαρακτηρίζει και είναι μέρος της ταυτότητάς μας. Είναι σημάδι ότι κάποτε εδώ ήταν το κέντρο του πολιτισμού, αν όχι και του κόσμου. Είναι ένα μνημείο- σύμβολο, όλων αυτών που έδωσε η Ελλάδα: της φιλοσοφίας, της ελευθερίας και της Δημοκρατίας. Αποτελεί όμως και ένα αρχιτεκτονικό θαύμα που προκαλεί δέος με τη στιβαρή και απλή μορφή του, απουσία κάθε στολισμού, και που πολλοί μιμήθηκαν της γραμμές του.

Το Κολοσσαίο ΔΕΝ σου προκαλεί την εντύπωση που σου προκαλεί ο Παρθενώνας όταν στέκεσαι στα θεμέλιά του. Αλλά να, κάτι τα υπολείμματα ιστορίας που μας άφησε η Cinecita, κάτι η ‘ένδοξη ιστορία του’ με όλα όσα διαδραματίστηκαν εκεί, μπήκε και αυτό στο λίστα.

Συνεχίζει να με πειράζει λοιπόν, τώρα που τα βλέπω τα πράγματα πιο ψύχραιμα. Αλλά θα λέω στον εαυτό μου αυτό που έγραψε ο Στοχαστής, ότι είναι δηλαδή απλά ένας διαγωνισμός δημοτικότητας.

Επίσης ευχαριστώ για τα σχόλια! Τα είχα ανάγκη γιατί το θέμα με ενόχλησε πολύ.

Ανώνυμος είπε...

Η ιστορία και ο πολιτισμός "μας" δεν είναι μέσα στην ταυτότητά μας. Αν ήταν, θα έβγαινε στην καθημερινότητά μας, στη συμπεριφορά και στην αισθητική μας. Αντιθέτως, είναι α) προϊόν για πούλημα και β) άλλοθι στη μεγαλομανία και στον εθνικισμό μας ("όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες...").

Επίσης: ο πολιτισμός και η καλλιτεχνική αξία δεν μετριούνται με δημοσκοπήσεις. Τα υψηλότερα καλλιτεχνήματα και διανοήματα δεν είναι "λαϊκά (pop)".

Εγώ μόνο για κείνο το άγαλμα του Χριστού έχω αντιρρήσεις. Εντυπωσιακό μεν λόγω μεγέθους αλλά λίγο κιτς για το γούστο μου.

dragongrrrr είπε...

Μμμ, διαφωνώ. Όπως όλοι οι λαοί έτσι κι εμείς εξελιχθήκαμε στους αιώνες και αν και δεν θυμίζουμε σε πολλά τους αρχαίους ημών προγόνους, δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει ότι είναι η βάση μας. Από εκεί ξεκινήσαμε και καλώς ή κακώς φτάσαμε εκεί που φτάσαμε. Η καθημερινότητά μας και η αισθητική μας είναι όπως είναι εξαιτίας μιας πληθώρας παραγόντων. Ίσως αν η Ελλάδα δεν είχε ταλαιπωρηθεί τόσους αιώνες, όσο η υπόλοιπη Ευρώπη ευημερούσε, τουλάχιστον πολιτισμικά, η κουλτούρα μας να ήταν ανώτερη τώρα, αλλά θεωρώ ότι ακόμα αναπληρώνουμε σιγά σιγά τον χαμένο χρόνο.

Φυσικά επίσης είναι και προϊόν για πούλημα. Αναγκαστικά. Γιατί εκτός από δαντελωτά ακρογιάλια και λείψανα του αρχαίου κόσμου, τι άλλο έχει να προσφέρει ο ελληνικός τουρισμός;

Σε κάθε περίπτωση είναι πάντως αποθαρρυντικό. Θεωρούμε ότι έχουμε δώσει τόοοοοσα πια στον κόσμο που νίψαμε πλέον τα χέρια μας. Εξού και η στασιμότητα.